Niemowlęta nie potrafią mówić: gaworzą, płaczą, itp. Rodzice nie rozumieją ich. Potrzebne jest doświadczenie w pracy z niemowlętami, inaczej nie będziemy w stanie stwierdzić czy dziecko płacze, bo jest mu niewygodnie, czy też odczuwa ból. Naukowcy z Uniwersytetu Jean Monnet przeprowadzili eksperyment z udziałem osób, które nie miały dzieci, a także tych u których dzieci już były dorosłe, także z udziałem zawodowych opiekunek do dzieci i tych, którzy od czasu do czasu musieli zajmować się małymi dziećmi innych osób.
Przez kilka dni wszyscy regularnie słuchali nagrania płaczu niemowlęcia. Dziecko było wciąż to samo, ale krzyczało na osiem różnych sposobów, czyli było to osiem różnych stanów dyskomfortu i bólu, które próbowało przekazać otoczeniu. Po tym treningu poproszono dorosłych o wysłuchanie kolejnej serii płaczu niemowląt i próbę odróżnienia, kiedy dziecko odczuwało ból, a kiedy było mu niewygodnie. Artykuł w Current Biology mówi, że osoby, które miały małe lub żadne doświadczenie z niemowlętami, nie były w stanie tego rozróżnić. Jednak ci, którzy mieli jakiekolwiek doświadczenie z dziećmi, rozumieli je lepiej niż ci, którzy nigdy nie zetknęli się z dziećmi. Najlepiej rozróżniali krzyki dziecka rodzice, ale nie ci, którzy dopiero co dorobili się dzieci, ale ci, u których dzieci nie były już niemowlętami. Bardzo dobrze odróżniali emocje dzieci. Z kolei rodzice z długoletnim stażem rodzicielskim i profesjonalne opiekunki gorzej rozumieli krzyki nieznanych im dzieci. Co do zawodowych niań, pielęgniarek itp. autorzy uważają, że rozwijają one pewną niewrażliwość na dziecięcy płacz, bo ich praca polega na obcowaniu z dużą ilością dzieci.
Zdolność rozumienia niemowląt nie jest zaszyta w naszej psychice i nie uaktywnia się przy pierwszym niemowlęcym płaczu. Powinniśmy więc chyba współczuć młodym rodzicom, którzy na początku próbują rozpracować krzyk swojego dziecka, i jak w przypadku każdego języka, nauka wymaga czasu.

3. W następnej części ŚWIADOMIE NA TALERZU