Nie od razu jesteśmy w stanie rozpoznać problemy psychiczne. Często uważamy, że to jest charakter człowieka, a niestety, nie jest to do końca prawdą. Psychikę należy tak samo leczyć, jak organizm.
Nieuważność
Człowiek, który wykazuje tę cechę, spóźnia się do pracy, nie wykazuje inicjatywy, jest nieodpowiedzialny. Jest też aspołeczny, wykazuje asocjalność osobowości. Taki człowiek może kupować rzeczy, które są mu niepotrzebne, kłamać bez potrzeby. Może nie widzieć tego, że ktoś inwestuje w niego pieniądze. Taki człowiek musi uleczyć swój stosunek do czasu – powinien nauczyć się kończyć powierzone mu zadania i te, które sam postawił przed sobą. Pragnie nagród, ale uważa, że nie jest ich wart. Materialne nagrody są mu bardzo potrzebne, więc powinien o tym głośno mówić. Pomoże mu spisywanie swoich prac, które powinien wykonać w ciągu dnia. Powinien też nauczyć się widzieć wszystkie „za i przeciw”.
Nieśmiałość
Skutkiem nieśmiałości jest izolacja. Ludzie widzą człowieka, jako introwertyka. Jednak człowiek ten sam zagonił się w boczną uliczkę po to, by odgrodzić się od świata zewnętrznego. W ten sposób ratuje emocje od duchowego bólu. Są to niezaleczone traumy, możliwe konflikty rodzinne, których doświadczył w dzieciństwie. Rodzice mogli być dominujący. Taki człowiek nie potrafi przyjmować komplementów, za to karę przyjmuje bez problemu, także krytykę, bo uważa, że na nią zasłużył. Nie ma znajomych, boi się pokazać otoczeniu swoje emocje. Dużo marzy, ale nie realizuje własnych marzeń. Aby wyciągnąć człowieka z nieśmiałości, należy go wysyłać na grupowe zajęcia – zapisywać do grup tanecznych, nauki języków obcych. W każdym człowieku powinien nauczyć się dostrzegać dobro. Frazę „nienawidzę świata” musi zamienić na frazę „świat jest dobry, ponieważ…” W następnych dniach księżycowych opiszę inne problemy psychiczne, które nieopatrznie zaliczamy do cech charakteru.